Kijkje in mijn kamertje #3

Ik heb een favoriet plekje in mijn kamertje, een favoriet plekje in mijn leven eigenlijk, en dat is mijn bank. Anderhalf jaar geleden vond ik een kamertje in Tilburg. De hele zomervakantie ben ik toen op zoek geweest naar meubeltjes voor mijn kamer. Toen ik de tel kwijt was geraakt kwam een kringloopwinkel in België binnen en daar stond mijn ideale-droom-bank. Ik was op slag verliefd. Hij was oud en roze wat wil je nog meer! Helaas was de bank niet in allerbeste conditie. Hij steunde nog maar op twee pootjes. De twee buitenste pootjes raakten de grond niet, die zweefden een centimeter boven de grond. Ook leunde de rugleuning meer naar achteren dan de bedoeling was. Toch kocht ik hem, wat dit juweeltje kon ik echt niet laten staan. En hoewel de bank op dit moment echt op instorten staat, heb ik geen seconde spijt van mijn aankoop gehad.

De beer op de bank ik Doruske. We kregen hem ooit bij de geboorte van mijn broer(tje) Teun geloof ik en sindsdien heeft hij altijd bij mij op bed gestaan. Toen ik naar Tilburg verhuisde moest Doruske dan ook echt mee. Je vraagt je misschien af 'Wie noemt zijn beer nu Doruske?', mijn opa heette Dorus dus daar is hij naar vernoemd. De andere beer die rechts op de bank staat heeft een veel normalere naam hoor, die heet gewoon Bruno Beer.

Deze bank is mijn ideale plekje om te haken en breien. Er liggen dan ook altijd wel een paar bolletjes wol op of naast mijn bank. Toen ik mijn eigen plekje gevonden had in Tilburg vond ik dat het tijd werd om een eerste eigen sprei te haken. Dat wilde ik al heel lang, maar ik kwam er nooit aan toe. Toen ik anderhalf jaar geleden deze kamer vond werd het eindelijk eens tijd vond ik. Een paar maanden later was mijn eerste sprei af. Deze winter begonnen mijn handen weer te kriebelen dus ik ging weer aan de slag. Dit keer moest de sprei nog groter worden. En hoera, nog net voor het begin van de lente had ik ook mijn tweede gehaakte sprei af. Nu ben ik er weer even helemaal klaar mee. Het haken van de eerste tien vierkantjes is leuk, maar als je je dan bedenkt dat je er zo nog honderd moet haken gaat de lol er snel vanaf. Waarschijnlijk sla ik komende winter toch weer een berg wol in en begin ik gewoon weer aan een derde sprei, maar dat zien we dan wel weer.

Zo dat was een nieuw kijkje in mijn kamertje. Nu hebben jullie mijn lievelingsplekje in mijn kamer gezien. Ik geniet de komende tijd nog even lekker van mijn bank zolang het nog kan, want het kan niet lang meer duren tot hij instort.

Liefs,

Hanne